Demonie, rozkazuję ci w imię Jezusa Chrystusa: wyjdź z niego i zostaw go w spokoju

Świadectwo Małego Rycerza Jacka - Kierowcy TIRA

W sobotę, to jest 21 marca 2015r w okolicach Lipska, podczas pauzy weekendowej, po południu stałem z czterema kolegami z ciężarówek i rozmawialiśmy (…) na tematy sytuacji w Polsce i Europie. (…) Rozmawiało się miło, gdy starszy z nich wsiadł [do mojej kabiny] i zobaczył święte obrazki: Przenajświętsze Oblicze Pana Jezusa i Maryi. [Wówczas] odezwał się: (cyt.) - "Widzę, że masz tu cały zwierzyniec ". Za trzęsło mną w środku!

Potem powiedział: "Ja jestem ateistą i nie wierzę w żadnego Boga, ale ty widzę nie”.

Odpowiedziałem: „Ja wierzę!”

Drugi kolega powiedział ja niby wierzę, ale urodziło mi się dziecko z daunem i przestałem, bo jaki Bóg pozwoliłby, żeby rodziły się takie dzieci, żeby cierpiały, i na inne straszne rzeczy na tym świecie. Powiedziałem, że te dzieci mają zmysł, którego my nie mamy i są wspaniałe.  Odpowiedział, że wie o tym. Starszy kolega podłapał kwestię i zaczął przypisywać Bogu wszystkie okropieństwa tego świata i że w sposób perfidny bawi się człowiekiem.

Znów poczułem ból duszy, aż mną za trzęsło.

Tłumaczyłem więc, że to ludzie ludziom za każdym razem gotują straszny los - morderstwa, gwałty, oszustwa, wojny, chciwość, zdrady, terroryzm itd. i że dobry Bóg dał człowiekowi wolną wolę, z której człowiek korzysta czyniąc [dobro lub] zło, i o które zawsze oskarża Boga, i że to szatan jest tak naprawdę przyczyną [wszelkiego zła]. Widziałem jak starszy się obruszył w środku i zaczął wywód, że co to za Bóg Wszechmogący, że patrzy i nie może tego powstrzymać? A ludziom karze być miłosierny zwłaszcza wam Chrześcijanom! Wybaczać! Ludzie mają wolną wolę i powinni żyć jak chcą i wybierać w co mają wierzyć, że nie ma żadnego Boga, że on odrzucił takiego Boga i jemu taki Bóg nie jest do niczego potrzebny!  Znów poczułem ból i mną [ponownie] za trzęsło. Nagle starszy uderzył młodszego w plecy zirytowany i zapytał: "Zabolało?" Młodszy odparł: „Nie mocno.” „Ale poczułeś?” Odparł: „Tak.” Potem spojrzał na mnie i powiedział: „Są trzy rodzaje bólu. Pierwszy to fizyczny, drugi psychiczny, a trzeci to ten, który on czuje (wskazał na mnie), gdy obrażam Boga! Ten jest najgorszy! Prawda?”

Wtedy włączyło mi się rozeznawanie duchów, ale jeszcze nie miałem pewności. Starszy dalej zaczął mówić coś drwiąco, że Boga nie ma (był zadowolony z siebie) i nagle zaczął dalej: ”Przecież Bóg stworzył człowieka...” Przerwałem, mówiąc: „Zaraz, to, jak kto jest? Przed chwilą powiedziałeś, że nie ma Boga, a teraz mówisz: - Przecież Bóg stworzył człowieka... To coś tu jest nie tak, albo Bóg jest albo go nie ma? Musisz odpowiadać za swoje słowa!” Na to on: „Ja nic takiego nie powiedziałem!” Młodszy kolega potwierdził, że też słyszał. Starszy się zirytował, mówiąc: „Ja tego nie chciałem powiedzieć, chyba mi się wymskło. To, co bawimy się teraz w łapanie za słówka?”

Młodszy powiedział, że ma już dość alkoholu i idzie spać. Odprowadziliśmy go i wróciliśmy do mnie. Po powrocie zaczął mówić spokojniejszy, że ludzie w różnych wiarach modlą się do różnie nazywanych bogów, a to ten sam bóg. Wtedy ja powiedziałem, że jest jeden Bóg i jeden jest Pan Jezus Chrystus! Wtedy zirytował się i nie wiedział, co powiedzieć… i powiedział, choć cię przytulę. Wtedy dostałem pełne rozeznanie. Wtedy przemieścił się w moją stronę, jedną ręką mnie objął, a drugą chwycił za nóż, który po krojeniu kiełbasy zostawiłem na łóżku pod poduszką (widziałem kątem oka, gdy mnie objął). Odrzucił go z powrotem, jakby ktoś mu nie pozwolił go wziąć. Gdy się prostował, prawą ręką zrobiłem mu znak Krzyża na czole, odskoczył i siadł na łóżku obok mojego fotela kierowcy, na którym siedziałem. Wtedy jakby z (rozkazu, natchnienia) zacząłem na głos stanowczo mówić wyznanie Wiary: - Wierzę w Jednego Boga, Ojca Wszechmogącego i w Jezusa Chrystusa, Syna Bożego Jednorodzonego.... Wtedy on zaczął krzyczeć: „Przestań! Przestań mówić, nie mogę tego słuchać! Nie!” Ja nie przestawałem.

Wtedy wyprostował się na de mną i krzyknął: "Kim Ty Jesteś?!!!”

Odpowiedziałem stanowczo: „Sługą Bożym!”

Wtedy w furii rzucił się na mnie i tak wykręcił głowę, że od spodu przez polar z tak wielką siłą zębami wgryzł mi się w prawą rękę. Uścisk zębów był tak mocny, że przez chwilę nie mogłem się uwolnić. Wyskoczyłem z auta, a on krzycząc chwycił jak piórko pełną, około dwudziestolitrową bańkę z wodą i cisnął we mnie. Udało mi się odskoczyć. Nie czułem strachu, myślałem trzeźwo, choć adrenalina działała. Wyskoczył rozwścieczony za mną z zaciśniętymi pięściami, a ja zakreślając znak Krzyża powtarzałem: „Demonie błogosławię cię w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen. Demonie, rozkazuję ci w imię Jezusa Chrystusa: wyjdź z niego i zostaw go w spokoju.” Wtedy on zaczął wchodzić z powrotem do samochodu.

Próbowałem go wyciągnąć, ciągnąc go za nogę i koszulę. Dziwne, bo koszula nagle spadła z niego jakby ją ktoś rozciął, została mi w rękach, a on wskoczył do ciężarówki. Miałem pełną świadomość, że nie walczę z człowiekiem, ale z demonem, choć w ciele człowieka, którego było mi żal. Gdy dalej go egzorcyzmowałem, wyskoczył z ciężarówki i w jakiś dziwny sposób naskakiwał na mnie z pięściami. Nie chciałem go uderzyć, czułem też litość. Otrzymałem jeden cios w okolice oka, dwa razy odskoczyłem, potem drugi cios w twarz… i trzeci…. Nagle poczułem, jakby moc i przyzwolenie obrony nie pasywnej i powiedziałem: „Demonie chcesz poczuć inną moc?” Gdy rzucił się na mnie po raz kolejny z wielką wściekłością, wymierzyłem mu cios. Wpadł pod naczepę stojącą półtorej metra dalej. Gdy wyszedł, rzucił się ponownie, otrzymał drugi cios i znów się przewrócił. Nagle zaczął krzyczeć: „Już przestań wygrałeś! Dobrze, wygrałeś!” Opuściłem ręce, podbiegł wołając: „Kocham cię!” Rzucił mi się na szyję i wyszlochał: „Ja cię naprawdę kocham!” Po czym odepchnął mnie, krzycząc: „Jeszcze chcesz w pier…?” Znów zacząłem go wyrzucać, ale za każdym znakiem Krzyża, wściekłość jego rosła i w pewnym momencie zaczął mówić drwiąco i płynnie w trzech językach (niemieckim, francuskim i którego jeszcze nie słyszałem). Trwało to krótko. Bałem się! Demon doprowadził mnie do sytuacji, w której mogłem zrobić krzywdę człowiekowi, a jego i tak nie wyrzucę. Pobiegłem do parkingowej restauracji, żeby wezwali policję.

Pracownicy nie pozwolili mi wrócić do samochodu. Gdy czekałem z nimi zobaczyłem, że w samochodzie zapalone są światła awaryjne i słyszeliśmy jak włączony silnik mało nie wyskoczy z ramy. Kazali mi wejść do środka za szklane drzwi i czekać. Po około dwudziestu minutach przed drzwiami restauracji zjawił się demon, na boso w samych spodniach. Nie wpuścili go. Zapytali, czy to ten człowiek. Gdy mnie zobaczył rzucił się do szklanych drzwi i pokazał mi okazałym gestem, że mi poderżnie gardło. Potem zrobił się spokojny i próbował pod różnymi pretekstami wejść do środka. Gdy odmówili mu toalety, to demonstracyjnie chciał się załatwić na drzwi. Niedługo przyjechały cztery radiowozy. Gdy zabrali mnie do mojego auta, jego tam nie było. Wezwali pogotowie, opatrzyli mi rękę. Pytali czy chcę wnieść sprawę o napaść i pobicie? Odmówiłem.

Poszedłem do auta i próbowałem się otrząsnąć. Gdy wszystko ucichło i radiowozy odjechały, niespodziewane walenie pięściami do drzwi. Odsłoniłem okno i zapytałem: „Czego ode mnie chcesz? Powiedział spokojnym głosem: „Już dość wycierpiałem od policji, chodźmy się najeść. Powiedziałem: „Idź precz szatanie, nigdzie z tobą nie pójdę i cię nie wpuszczę!” Chciał się dobrać do drugich drzwi, ale Policja obezwładniła go i zaprowadziła do jego auta. Gdy go prowadzili a raczej wlekli, słyszałem jak krzyczał. Na drugi dzień nie wyszedł nawet na chwilę z auta, a gdy młodszy kolega, który noc przespał, pytał go o wczoraj odparł, że nie wie co się stało i nic kompletnie nie pamięta.

Objąłem go Różańcem, o co i Was moi Bracia i Siostry w Panu proszę!

Giermek Małych Rycerzy Miłosiernego Serca Pana Jezusa - Jacek O.

powrót