Relacja pacjent-terapeuta to rodzaj specyficznego kontaktu. Osoba opowiada o wielu sprawach ze swojego życia terapeucie, a ten lub ta musi z empatią podchodzić do owych problemów. Zasadne jest więc pytanie, czy terapeuta przywiązuje się do swoich pacjentów? O tym poniżej.
Zasady obowiązujące w relacji terapeuta-pacjent
Celem terapii jest pomoc, której potrzebuje pacjent/klient. W zasadzie jest to jedyny cel spotkań w ramach sesji psychoterapeutycznych. Z tego względu tak ważne jest korzystanie z usług profesjonalnych terapeutów. Jako że każdy terapeuta powinien postępować zgodnie z etyką swojej profesji. Jeżeli chodzi o najważniejsze zasady wynikające z etyki zawodu psychoterapeuty, zaliczyć do nich należy:
-
Utrzymywanie profesjonalnych granic w kontaktach z pacjentem: z tego punktu wynikają pewne reguły, których terapeuta powinien bezwzględnie przestrzegać. Zalicza się do nich unikanie bliskich relacji osobistych z pacjentem. Za wszelką cenę terapeuta powinien dążyć do uniknięcia sytuacji, w której zaczynają się zacierać granice między terapią a sprawami osobistymi. Tak naprawdę terapeuta nie powinien opowiadać o swoim życiu. Jedynie w uzasadnionych sytuacjach.
-
Dystans emocjonalny: rolą terapeuty nie jest emocjonalne angażowanie się w problemy pacjenta. Czasem bywa to naprawdę trudne, bo empatia jest cechą większości osób (|niezależnie od tego, czy wykonują zawód psychoterapeuty, czy nie). Przesadne angażowanie burzy dystans między terapeutą a pacjentem, co utrudnia, a często wręcz uniemożliwia skuteczne prowadzenie sesji.
Patrząc na powyższe punkty, widać, jak ważny jest wybór. Odpowiedniego specjalisty do terapii. Ważne, aby poradnia, do której chcemy się udać na terapię, dbała odpowiednio o dobór kadry terapeutycznej — przykładem dobrych praktyk w tym zakresie są działania poradni psychoterapeutycznej online, Psychologwnecie.pl. Każdy terapeuta poddaje się procesowi superwizji: swoistego nadzoru, w którym superwizjer pomaga terapeucie w doskonaleniu jego umiejętności.
Przeniesienie i przeciwprzeniesienie w relacji terapeuty z pacjentem
Naturalnym elementem terapii w nurcie psychodynamicznym jest zjawisko przeniesienia i przeciwprzeniesienia. Jeżeli chodzi o pierwsze pojęcie, czyli przeniesienie, pacjent tutaj przenosi swoje uczucia i emocje z relacji z bliskimi osobami z przeszłości na osobę terapeuty. Mogą to być złość, przywiązanie, a w skrajnych przypadkach zakochanie.
Odpowiedzią psychoterapeuty na uczucia związane z przeniesieniem jest drugie wspomniane zjawisko: przeciwprzeniesienie. Psychoterapeuta tak jak każdy człowiek, również emocjonalnie podchodzi do problemów innych. I tutaj ważne jest, aby psychoterapeuta postąpił trafnie zidentyfikować przeniesienie po stronie pacjenta. To wymaga uważności i refleksji nad tym, jak pacjent postrzega terapeutę w kontekście swoich wcześniejszych doświadczeń.
Ważne, aby Terapeuta był świadomy swoich własnych reakcji emocjonalnych (przeciwprzeniesienia) na przeniesienie pacjenta. Ważne jest, aby nie pozwolić, by te emocje zakłócały jego profesjonalny osąd i interwencje terapeutyczne.
Co, jeśli sprawy idą za daleko?
Historie, w których dochodzi do romansu między osobą wykonującą zawód psychoterapeuty a pacjentem nie są tylko scenariusze z filmów. Takie rzeczy dzieją się w rzeczywistości. Wiadomo, że ludzie nie są w stanie kontrolować swoich emocji a tym bardziej biologii, dlatego w skrajnych przypadkach konieczne może być zakończenie terapii z powodu emocji i uczuć, które zaczynają pojawiać się na linii terapeuta-pacjent.
Czy terapeuta przywiązuje się do pacjenta? (podsumowanie)
Podsumowując przywiązanie terapeuty do pacjenta jest naturalnym elementem procesu terapeutycznego, ale wymaga starannego zarządzania i refleksji. Silna więź emocjonalna może wspierać proces leczenia, jednak kluczowe jest zachowanie profesjonalizmu oraz umiejętność rozpoznawania i zarządzania własnymi emocjami. Relacja ta powinna być traktowana jako środek do celu – skutecznej terapii – a nie jako cel sam w sobie.
Artykuł sponsorowany
